What happens in Vegas... is nu hier te lezen
Blijf op de hoogte en volg Erik & Liset
22 April 2013 | Verenigde Staten, Las Vegas
We rijden de canyon van Zion uit en een triest gevoel besluipt ons. Het is werkelijk een serene plaats met alles dat je maar kunt willen. Behalve misschien wat sexy jeugdigen, want het meeste campervolk is rimpelsauriër. We krijgen ook aardig wat bekijks met de mooie camper: nieuw en mooie stickers. Overige CA campers hebben gare kinderen of water op de achterkant en de fonkel is wel van het chroom af. We voelen ons gelukkig in de baby en de problemen met het toilet lijken vergeten.
We nemen de afslag Hoover Dam en zien alleen een glimp van The Strip in de verte. Ja, The Strip… want de rest van de gokstad is zo plat als de woestijn eromheen. Na een flinke klim en een evenzo grote afdaling bereiken we een tolpost die niet op de kaart stond. We zetten de camper stil voor een boterham en bezinning. Voordat we echter kunnen kiezen of we ons monopoly geld in de handen van de staat van Nevada duwen horen we Roadzilla grommen en puffen. We staan stil, de motor is uit. Toch kucht en pruttelt Roadzilla als een jongvolwassene met COPD. Een blik op het controlepaneel geeft de boosdoener: de generator is wederom aangeslagen. We proberen dezelfde behandeling waarbij het paneel slachtoffer is van fysieke uitingen en het milieu een voorheen ongehoorde combinatie van Nederlandse en inheemse krachttermen te verduren krijgt. Niets werkt. Ook niet de uitknop op het paneel, of de generator. De brandstofleiding is weggewerkt en de luchtfilter en uitlaat zijn niet te blokkeren. Dan maar weer onze favoriete hotline bellen: Cruise America.
De dag erna kunnen we terecht bij CA zelf in het centrum van LV. We geven onze trip naar de Hoover dam een semiprofessionele abortus en zoeken een RV resort uit in LV. Natuurlijk grenst er een casino aan het park, maar het meest verbazingwekkende is de metershoge muur om het park plus de beveliging die elke 5 minuten voorbij tuft. Het zal allemaal wel: we breien een plan in elkaar om The Strip te verkennen en voeren het met gezwinde spoed uit. De busreis heen wordt verzorgd door een chauffeur die zelf in hogere sferen verkeerd: hij haalt 2 zakjes met verdachte inhoud uit een SUV bij de eerste stop en hij rijdt op zijn zachts gezegd onregelmatig. Hortend en stotend bereiken we ons einddoel: de geldput van de staat.
We zien de grote casino’s en kleine trouwgelegenheden. Nu zijn we al meer dan 7 jaar samen, en er is al vaker gezegd dat we onchristelijk bezig zijn. We kijken elkaar aan en lachen als of we verliefd aan onze eerste date bezig zijn. Glimlachend passeren we de ingang van de kapel; we lopen verder naar de shows die de casino’s vanaf zonsondergang bieden: een vulkaanuitbarsting (vet), de watershows met fonteinen (gaaf) en een zinkend piratenschip (oh mijn god wat slecht). De laatste was vooral vermakelijk wanneer aangezien met een korreltje zout: de sirenen (vrouwen van plezier) dansten totdat de piratenboot aankwam, wat schoot, en zonk door vuurwerk. Memorabele uitspraak van de sirenen: “No seaman/seemen has ever entered my cove”.
We kijken onze ogen uit onze grote schedels en lopen het Palazzo in om langs de gondeliers in de Venetiaanse kanalen de reis naar het Venetian te maken. We hadden besloten ons steentje bij te dragen aan de casino’s en 1 dollar te vergokken. We stoppen het briefje in een specifiek uitgekozen machine: de one-armed-bandit. We mogen vier keer trekken aan de hendel. Bij de eerste twee keer is het resultaat niet om over naar huis te schrijven. De derde keer rechtvaardigt echter deze alinea: de wielen stoppen in volgorde bij: Double pay out…. Triple pay out… BAR. Dingdingding zegt het apparaat en we krijgen zestig keer onze inleg ($0,25). We duwen op pay out en we verlaten het casino in totale (gevaarlijke) euforie: wij zijn winners in Vegas baby! (Ja, dat is toch 14 keiharde dollars winst, meer dan de buskosten erheen)
We maken onze round tour over de strip af en genieten van de overige vreemde bouwwerken. Daar doemt een andere wedding chapel op: euforisch van onze winst springen en huppelen we ernaartoe. Om vervolgens de verhoogde oversteek te nemen naar de rest van de Strip. We sluiten de weg af door terug te lopen naar de bus en zien daar nogmaals een trouwkapel. Met een glimlach op ons gezicht springen we de bus in: Winners baby!
In de ochtend nemen we onze baby mee naar de CA dokter. Hij kucht en spuugt en voelt zich niet helemaal lekker. De dokter kijkt ernaar en zal ons binnen een half uur vertellen wat de score is. Behalve dat hij dat nalaat, laat CA ook een telefonische belofte van een dag eerder erop na: “We will not leave you stranded there for a day”. 3,5 uur verder hebben we:
- Een nieuw toilet;
- Een generator zonder spookknop;
- Een afzuigkap die niet langer van de zwaartekracht verliest;
- Nog steeds kapotte achteruitrijsensoren.
De compensatie voor al het ongemak moeten we bij terugkomst uitdebatteren met de manager van de vestiging van LA. Wat een lollig gesprek wordt dat. Tijdens ons verblijf wordt ons ook de reden van de hoge hekken en chef-met-securitypet duidelijk: bij de wachtenden naast ons is een ruit ingeslagen en ingebroken terwijl ze in een hotel verbleven.
For now: blije gezichten, winning moods en prachtig weer. We slaan weer af naar een blijere toekomst (Lake Tahoe) en laten de V8 van Roadzilla terreur zaaien: gas erop.
Voor het US™ iets creatiefs vandaag: In Vegas worden de gekste casino’s in elkaar geknutseld: Pyramides, skyscrapers a la NY en speelgoedkastelen. Hoe zou het casino eruit zien dat jij zou bouwen op de Strip?
We nemen de afslag Hoover Dam en zien alleen een glimp van The Strip in de verte. Ja, The Strip… want de rest van de gokstad is zo plat als de woestijn eromheen. Na een flinke klim en een evenzo grote afdaling bereiken we een tolpost die niet op de kaart stond. We zetten de camper stil voor een boterham en bezinning. Voordat we echter kunnen kiezen of we ons monopoly geld in de handen van de staat van Nevada duwen horen we Roadzilla grommen en puffen. We staan stil, de motor is uit. Toch kucht en pruttelt Roadzilla als een jongvolwassene met COPD. Een blik op het controlepaneel geeft de boosdoener: de generator is wederom aangeslagen. We proberen dezelfde behandeling waarbij het paneel slachtoffer is van fysieke uitingen en het milieu een voorheen ongehoorde combinatie van Nederlandse en inheemse krachttermen te verduren krijgt. Niets werkt. Ook niet de uitknop op het paneel, of de generator. De brandstofleiding is weggewerkt en de luchtfilter en uitlaat zijn niet te blokkeren. Dan maar weer onze favoriete hotline bellen: Cruise America.
De dag erna kunnen we terecht bij CA zelf in het centrum van LV. We geven onze trip naar de Hoover dam een semiprofessionele abortus en zoeken een RV resort uit in LV. Natuurlijk grenst er een casino aan het park, maar het meest verbazingwekkende is de metershoge muur om het park plus de beveliging die elke 5 minuten voorbij tuft. Het zal allemaal wel: we breien een plan in elkaar om The Strip te verkennen en voeren het met gezwinde spoed uit. De busreis heen wordt verzorgd door een chauffeur die zelf in hogere sferen verkeerd: hij haalt 2 zakjes met verdachte inhoud uit een SUV bij de eerste stop en hij rijdt op zijn zachts gezegd onregelmatig. Hortend en stotend bereiken we ons einddoel: de geldput van de staat.
We zien de grote casino’s en kleine trouwgelegenheden. Nu zijn we al meer dan 7 jaar samen, en er is al vaker gezegd dat we onchristelijk bezig zijn. We kijken elkaar aan en lachen als of we verliefd aan onze eerste date bezig zijn. Glimlachend passeren we de ingang van de kapel; we lopen verder naar de shows die de casino’s vanaf zonsondergang bieden: een vulkaanuitbarsting (vet), de watershows met fonteinen (gaaf) en een zinkend piratenschip (oh mijn god wat slecht). De laatste was vooral vermakelijk wanneer aangezien met een korreltje zout: de sirenen (vrouwen van plezier) dansten totdat de piratenboot aankwam, wat schoot, en zonk door vuurwerk. Memorabele uitspraak van de sirenen: “No seaman/seemen has ever entered my cove”.
We kijken onze ogen uit onze grote schedels en lopen het Palazzo in om langs de gondeliers in de Venetiaanse kanalen de reis naar het Venetian te maken. We hadden besloten ons steentje bij te dragen aan de casino’s en 1 dollar te vergokken. We stoppen het briefje in een specifiek uitgekozen machine: de one-armed-bandit. We mogen vier keer trekken aan de hendel. Bij de eerste twee keer is het resultaat niet om over naar huis te schrijven. De derde keer rechtvaardigt echter deze alinea: de wielen stoppen in volgorde bij: Double pay out…. Triple pay out… BAR. Dingdingding zegt het apparaat en we krijgen zestig keer onze inleg ($0,25). We duwen op pay out en we verlaten het casino in totale (gevaarlijke) euforie: wij zijn winners in Vegas baby! (Ja, dat is toch 14 keiharde dollars winst, meer dan de buskosten erheen)
We maken onze round tour over de strip af en genieten van de overige vreemde bouwwerken. Daar doemt een andere wedding chapel op: euforisch van onze winst springen en huppelen we ernaartoe. Om vervolgens de verhoogde oversteek te nemen naar de rest van de Strip. We sluiten de weg af door terug te lopen naar de bus en zien daar nogmaals een trouwkapel. Met een glimlach op ons gezicht springen we de bus in: Winners baby!
In de ochtend nemen we onze baby mee naar de CA dokter. Hij kucht en spuugt en voelt zich niet helemaal lekker. De dokter kijkt ernaar en zal ons binnen een half uur vertellen wat de score is. Behalve dat hij dat nalaat, laat CA ook een telefonische belofte van een dag eerder erop na: “We will not leave you stranded there for a day”. 3,5 uur verder hebben we:
- Een nieuw toilet;
- Een generator zonder spookknop;
- Een afzuigkap die niet langer van de zwaartekracht verliest;
- Nog steeds kapotte achteruitrijsensoren.
De compensatie voor al het ongemak moeten we bij terugkomst uitdebatteren met de manager van de vestiging van LA. Wat een lollig gesprek wordt dat. Tijdens ons verblijf wordt ons ook de reden van de hoge hekken en chef-met-securitypet duidelijk: bij de wachtenden naast ons is een ruit ingeslagen en ingebroken terwijl ze in een hotel verbleven.
For now: blije gezichten, winning moods en prachtig weer. We slaan weer af naar een blijere toekomst (Lake Tahoe) en laten de V8 van Roadzilla terreur zaaien: gas erop.
Voor het US™ iets creatiefs vandaag: In Vegas worden de gekste casino’s in elkaar geknutseld: Pyramides, skyscrapers a la NY en speelgoedkastelen. Hoe zou het casino eruit zien dat jij zou bouwen op de Strip?
-
22 April 2013 - 09:09
Ineke:
Wat hebben jullie weer wat beleefd, maar problemen met de camper na anderhalve week!! nu dan verholpen. Niet meer tussen de cactussen, bossages en palmbomen hoeven schijten, maar op een luxe toilet joho. En de rest werkt ook weer zoals het hoort.
Ik weet niet of jullie nu al in Lake Tahoe zijn en aan welke kant, maar wat een prachtig meer en heel helder water!!
Jullie kunnen rijk worden, met 0.25 dollarcent 14 dollar uit de kast trekken..........dat ruikt naar meer.
Je moet het een keer gedaan hebben als je daar bent. Doen de buitenlanders in Nijmegen Casino ook toch?
Ik zie dat Liset al een aardig kleurtje begint te krijgen, of komt het door de net gewonnen cashout voucher????
Antwoord op de vraag: Lekker Hollands, een een rood/wit/blauw gekleurde molen op z'n kop en de grond er omheen volzetten met oranje klompen en tulpen tulpen tulpen.......
Mijn fantasie gaat nu op de loop!
Overal Hollansdse drop(kennen ze daar niet toch?) Hollandse kazen. DE koffie, o nee dat komt in Duitse handen. Vis van het Hollandse seizoen en.......gokken met US dollars en EURO'S. Het zwarte geld verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Veel plezier verder xxx -
22 April 2013 - 09:18
Rob:
Ik zou een casino bouwen van lego!
Fijn te horen dat jullie levend uit Vegas zijn gekomen.
Van wat ik via een andere kennis heb gehoord is het een vreselijke stad met een laagje vernis om casinogasten aan te trekken.
Roadzilla heeft inderdaad nogl wat kuren. Maarja, dat is dan maar de prijs van een nieuwe camper.
Je zit iig vrij luxe zagen we in de roadzilla special :P
Succes met de reis naar lake Tahoe. Rijd er maar niet in!
Oh, speciaal verborgen boodschap voor Erik:
Ja, het is bijna af.
Vermaak jullie! -
22 April 2013 - 14:08
Lieke:
Ik zou een casino bouwen in de vorm van een enorm roze Barbiehuis. Of als een mega-aquarium met muren waarin allemaal vissen zwemmen. Of als een ufo inclusief flikkerende lampjes en rookeffecten. Of als een levensgroot standbeeld van Elvis. Of zoiets dergelijks :p. -
22 April 2013 - 16:37
Arjan:
1400% rendement, dat zijn de betere investeringen.
Voor dat casino, het lijkt me het beste om dan maar meteen een casino neer te zetten als een enorme kerk. Dan kun je behalve voor de staat ook meteen voor het geloof trouwen en hoef je het casino niet te verlaten om je zonden op te biechten.
En je kunt meteen je verdiende geld uitgeven om je zonden af te kopen natuurlijk. -
23 April 2013 - 17:14
Jip:
Mooie verhalen en prachtige teksten! Vermakelijk om te lezen.
Geniaal ook die winst bij het casino xD -
23 April 2013 - 22:17
Sander:
Drie keer is geen scheepsrecht wat betreft wedding chapels? ;)
Ik zou mijn casino vormgeven als een (bodemloze) put en dan onderin een doorzichtige kluis met al het geld dat mensen die week hebben achtergelaten. Tenminste wat leven in de brouwerij, met potentiële overvallers :P -
26 April 2013 - 11:22
Sabrina:
Ik zou een casino bouwen in de vorm van koekiemonster. Want wie houdt er nu niet van koekiemonster. En dan natuurlijk de winst uitdelen in de vorm van koekjes, yummie :) -
27 April 2013 - 20:54
Mieke:
Salam Aleikum travellers,
We moesten door een aantal reisverslagen lezen om weer bij te zijn in jullie belevenissen.
Na een aantal dagen in een omgeving van een graadje of 30 te hebben moeten doorbrengen is
het een genoegen om te lezen over rijden in sneeuw en regen.
Aangezien we nu voor een jaar lang genoeg kamelen en piramides gezien hebben, we zullen de meest idioot aangeklede hotels maar achterwege laten. Ze zouden op de strip in LA in ieder geval niet misstaan.
We hebben een Titanic, een moskee, een piramide, een King Tut en ga zo maar door gezien. Daarom zou ik als casino graag een gigantische hollandse klomp zien, met daarnaast een tulp met in de bloem een restaurant wat ronddraait. In de steel komen natuurlijk hotelkamers. Her en der wat grachtenhuisjes om het geheel wat aan te kleden, een coffeeshop mag natuurlijk niet ontbreken.
Het val me tegen dat jullie niet door de weddingchapel zijn gelopen, dan had je kunnen zeggen dat je binnen geweest was.
Fijn dat Roadzilla weer up en paraat is. Voor die achteruitrijsensor kun je ook zelf op de bumper gaan staan. Dan laat je Liset achteruitrijden en dan piep jij vanzelf wel als de achterkant ergens tegenaan dreigt te komen.
Gefeliciteerd met de winst in het casino, ik hoop dat jullie er lekker van uit eten zijn gegaan.
( we moeten de vraag nog in gedachten houden betreffende Erik's gewichttoename )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
