We're back... and in the middle of nowhere

Waarbenjij… dat is vandaag een goede vraag. We zijn op onze reis van de Grand Canyon naar Zion National Park op een detour terecht gekomen die ons recht Tuba City, Arizona in heeft gestuurd. Waar in godsnaam zijn we? Misschien moeten we beginnen bij het begin van het internetloze tijdperk(je) en jullie vertellen waar het begon.

De dag naar Joshua Tree was geweldig. We reden over grote vlaktes, heuvelachtige wegen en zonovergoten diertjes. Op een zo’n vlakte stonden meer windmolens dan Nederland in totaal heeft weten te plaatsen. Nieuwe en oude, maar vooral veel. Onze kin schuurde het asfalt aan, waar we in een later verhaal nog wat woorden aan vuil zullen maken. We reden met de wind in de rug – zoals we later bedachten – en sloegen 90 graden af. Het feest begon: onze mooie 21 vierkante meter zijkant ving de wind als een parachute. Na wat zorgvuldig gooien met het stuur bereikten we het mooie Joshua Tree.

Gefopt: joshua tree is een woestijnpark. De Joshua tree is vrij kenmerkend en exclusief voor de regio, maar verder groeit er niets behalve cactussen. Onze kamperpeerplek is de mooiste tot nu toe. En ook de scheefste. We verschuiven van de masterbedroom naar de bovenbunk. “Das ist ja… “ *Bakkes Sander*. Nu stroomt het bloed in ieder geval naar onze voeten, in plaats van uit het bed met ons erbij. Meteen na aankomst vertrekken we op een wandeltocht over de heuvels en door de woestijn. We knallen er 5 liter water en 6 repen doorheen om onszelf in 3 uur tijd een berg op te jagen en weer af te dalen. Maar het was het waard: onvergetelijke uitzichten en prachtige … joshua trees.

Tijdens de wandeltocht viel ons vooral op dat het winderig was. Verlies-je-pet winderig. Terug op de camping zagen we de hoek van onze camper (zo’n 10 graden) en jawel: de wind kwam weer op onze prachtige 21 m² bakzeil. We stapten in en het was een ‘beleving’. Misschien het best te beschrijven als het schommelschip in een pretpark. We werden in slaap gewiegd als baby’s.

De volgende dag gingen we naar Grand Canyon. Maar niet nadat we even door heel Joshua Tree gereden hadden. We kregen instructies van de Ranger die onze camping beheerde. Vol overgave gaf ze ons richtingen en bezienswaardigheden. Deze hebben wij punctueel opgevolgd en waren hier zeer content over. De uitzichten waren trouwens onbeschrijvelijk. Letterlijk.

Einde van Joshua Tree. Hoe we dan uiteindelijk in Tuba City, AZ kwamen? Lees meer in de volgende editie, die in dit WiFi-rijke (lees fastfood-rijke) land vast niet lang op zich zal laten wachten.